فريدون آدميت
فريدون آدميت فرزند عباسقلى قزوينى در سال 1299 شمسى در تهران به دنيا آمد. تحصيلات خود را در
مدارس تهران و دانشكده حقوق پشت سر گذاشت و دكتراى خود را از دانشگاه لندن در رشته تاريخ
ديپلماسى گرفت. از سال 1319 به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و از شغل كارمندى تا معاونت دائم
نمايندگى ايران در سازمان ملل متحد پيش رفت.
او در سال 1340 به معاونت وزارت امور خارجه منصوب شد. در سال 1349 كتاب «انديشههاى
فتحعلىخان آخوندزاده» را كه عليه مقدسات دين اسلام بود، نوشت و جايزهاى هم از طرف فرح پهلوى
دريافت نمود. وى با دستور ويژه شاه و كمك ساواك آن كتاب را چاپ و منتشر كرد. در سال 1350 مدتى
در دانشگاه تدريس نمود و معاون دانشكده ادبيات نيز بود.
در سال 1353 بازنشسته شد و به نويسندگى پرداخت. آدميت مؤسس لژ فراماسونرى در تهران و عضو
هيئت مديره كانون نويسندگان بود. او كه به گواهى اسناد ساواك، داراى انحرافات اخلاقى بود، در سالهاى
56 و 57 ماسك انقلابى و ضد رژيم را بر چهره زد و با اعضاء و سران جبهه ملى تماس برقرار نمود. اما
عوامل رژيم همچنان روى او حساب مىكردند و قرار بوده كه وى در دولت صديقى پست وزارت خارجه
را احراز كند. فريدون آدميت داراى آثارى مىباشد كه اكثرا در جهت طرح فرقهها و گروههاى دين ستيز
بوده است.