آتاباى، ابوالفتح

ابوالفتح آتاباى فرزند آقاجان در سال 1279 هجرى شمسى در تهران بدنيا آمد. او تا مقطع متوسطه در
دبيرستان اقدسيه تحصيل نمود و در سال 1306 به عنوان خدمتگزار و رئيس اصطبل گاراژ شكاربانى به
كار مشغول شد. در كودتاى آمريكايى 28 مرداد سال 1332 نقشى فعال داشت و از طرف وزارت دفاع و
كميسيون اعطاى نشان، جهت قدردانى نشان درجه يك رستاخيز به وى داده شد. آتاباى از اعضاء
شورايعالى بزرگداشت صدمين سالروز تولد رضاشاه، عضو مؤسس حزب رستاخيز، معاون امور انتظامى
وزارت دربار، ميرشكار شاه، مشاور دربار و در دوره 19 مجلس شوراى ملّى، نماينده گرگان و دشت بود.
همسرش رئيس كتابخانه سلطنتى و فرزندش مديركل دربار بودند. او در طول خدمت به دستگاه ظالم
پهلوى، ستم زيادى به مردم نمود؛ از جمله آنكه در سال 57 اهالى روستاى همسين تركمن را از محل
سكونتشان اخراج و با تخريب مدرسه و خانه‏هاى روستا و تجاوز به اموال و نواميس آنها، محل را به
شكارگاه شاه تبديل كرد. وى همچنين با سوءاستفاده از موقعيتش در دربار، ثروت زيادى اندوخت و
صاحب سازمان آبيارى و عمران شد. ابوالفتح آتاباى در طول حضورش در دربار نشانهاى 2 و 3 همايون،
3 و 5 تاج، 1 و 2 استقلال اردن هاشمى، نشان ذيشان استوار اول از محمد ظاهرشاه پادشاه افغانستان و
مدال يادبود برگزارى جشن‏هاى دو هزار و پانصد ساله را دريافت نمود. سرانجام در روز 26 ديماه 1357
به اتفاق فرزندش كامبيز در ركاب محمدرضا پهلوى از ايران گريخت.