تولدی برای قرن بعد!

پـدر  روح الله   ، سید مصطفی از مجتهدان بزرگ بود و درحـالیکه بیـش از ۵ مـاه از ولادت روح الـلـه نمی گذشت، طاغوتیان و خوانین تحت حمایت عمال حکومت وقت، ندای حق طلبی پـدر را که در برابر زورگـوئی های آنها بـه مقاومت بـرخاسته بـود، با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و در مـسیر خمیـن به اراک وی را بـه شهادت رسانـدنـد.
بدیـن ترتیب  روح الله   که قرن بعد، حماسه اش جهانی شد و امت جهانی اسلام او را  امام   نامیدند، تحت سرپرستی مادر مـومـنـه اش (بانـو هاجر) و نزد عمه مـکـرمه اش ( صاحبـه خانم ) که بانـویی شجاع و حق جـو بـود سپری کرد اما در سـن ۱۵ سالگی از نعمت وجـود آن دو عزیز نیز محـروم شد.
امام (ره) تحصیلات مقدماتی را در خمین نزد میرزا محمود شروع کرد و سپس آن را در مکتب ملاابوالقاسم در مدرسه جدید التأسیس احمدیه آن دیار ادامه داد. در سن پانزده سالگی، تحصیلات فارسی آن روز را به اتمام رسانید و نزد برادر بزرگش مرحوم آیت الله پسندیده، صرف، نحو و منطق را شروع کرد و تا سال ۱۳۳۸هجری قمری از محضر ایشان بهره کافی برد.
در ۱۹ سالگی هنگامی که چهار سال از وفات مادرش می گذشت، به واسطه روح تشنه و جستجوگرش راهی حوزه علمیه اراک شد این حوزه، ازحوزه های بزرگ دینی آن روز به شمار می رفت. سپس درحوزه علمیه قم به تحصیل پرداخت و از محضر اساتیدی همچون  آقا علی ادیب تهرانـی  ، آیت الـله  سید محمد تقـی خـوانساری  ، آیت الـله  سیـد عـلی یثربی کاشانی   و آیـت الـله العظمی  حاج شیخ عبدالکریـم حایری یزدی  کسب فیض کرد.
حضرت امام (ره) طی سالهای طولانی در قـم به تدریـس فقه، اصـول، فلسفه، عرفان و اخـلاق اسـلامی در فیضیه، مسجـد اعظم، مسجـد محمـدیه، مـدرسه حـاج ملاصـادق، مسجد سلماسی و … همت گماشت.
هنگامی که در نجف بود، حدود ۱۴ سال در مسجـد شیخ اعظـم انصــــاری (ره) به تدریس معارف اهل بیت و فـقـه پرداخت و بـرای نخـستیـن بار مبانـی نظری حکـومت اسلامـی را در سلسله درسهایی با عنوان  ولایت فـقیه   بازگـو کرد.
مـبارزات ایـشان از ابتدای جـوانـی آغـاز و سیـر تکاملی آن به مـوازات تکـامـل ابـعاد روحی و عـلمی ایـشان از یکـسـو، اوضاع و احـوال سیاسـی   اجتماعی ایـران و جـوامع اسـلامـی از سـوی دیگـر در اشکـال مخـتـلف ادامـه یـافـت.
در ســـال ۱۳۴۰ و ۱۳۴۱ ماجرای انجمـنهای ایالـتی و ولایـتی فرصـتـی را پـدیـد آورد و بستری شد تا ایـشان در رهبـری  قیام و روحـانیـت   ایـفای نقـش کنـد و بـدیـن تـرتیـب قیـام سراسری روحانیت و ملت ایـران در ۱۵ خـرداد سال ۱۳۴۲ با دو ویـژگـی برجستـه یعنی رهـبری واحد امام خمیـنی(ره) و اسلامـی بـودن انگیـزه ها، شعارها و هدفهـای قیام بروز کرد و سرآغـاز مـبارزات مـلـت ایران و انقلاب اسلامی شد.
امام خمیـنی(ره) در اجـتماع مردم، بی پروا از شخـص شـاه به عنـوان عـامل اصلـی جنایات و هـم پیـمان رژیم صهیونیستی یاد می کـرد و مـردم را بـه قیام فرامی خـواند.ایشان در سـخـنـرانی خـود در روز ۱۲ فـروردیـن ۱۳۴۲ شدیـدا از سـکـوت عـلمای قـم و نجف و دیگر بلاد اسلامی در مقابل جنایات تازه رژیـم انـتـقـاد کرد و اعلام کرد:
  امـروز سکـوت، هـمـراهی بـا دستگـاه جبـار است  .
بدین ترتیب اعلامیه معروف حضـرت امـام تحت عنـوان   شاه دوستی یعنی غارتگری  در تاریخ ۱۳ فروردین همان سال منـتـشر شد.
***نفوذ کلام امام در مبارزات سیاسی مردم ایران
راز تاثیر پیـام و کلام امام را بایـد در اصـالت انـدیشه، صلابت رای و صـداقت بـی شـائبه اش بـا مـردم جستجـو کـرد.
امام خمینی (ره ) از فرصت پیش آمده در ماه محرم ۱۳۴۲ جهت آگاهی و قیام مردم علیه رژیـم مستبد شاه استفاده کرد.
نطق تاریخی امام که آغازی بر قیام ۱۵ خرداد بود، در عصر عاشـورای سال ۱۳۸۳ هجری قمـری( ۱۳ خرداد ۱۳۴۲شمسی ) در مـدرسه فیضیـه ماندگار شد.
در ایـن سخنرانی امام خمیـنی(ره) بـا صدایی رسا خطاب به شاه این موضوع را مطرح کرد که :   آقا مـن به شما نصیحت مـی کنـم، ای آقای شـاه ! ای جنـاب شاه! مـن به تو نصیحت می کـنم دسـت بـردار از این کارها، آقا اغـفـال می کنند تو را. مـن میل ندارم کـه یـک روز اگر بـخـواهـند تـو بـروی، همه شکر کـنند … اگر دیکـته می دهند دسـتت و می گـویند بخـوان، در اطـرافـش فکـر کـن …. نصیحت مرا بـشـنـو … ربط ما بیـن شـاه و اسرائیل چیست که سازمان امنیت مـی گـوید از اسرائیـل حرف نزنیـد … مگر شاه اسـرائیلـی است ؟…  
به دنبال این سخنرانی شاه فـرمان خامـوش کـردن قیـام را صادر کـرد و تعداد زیادی از یاران امام را در شـامگاه ۱۴ خرداد دستگیـر و ساعت سه نیمه شب ( سحـرگاه پانزده خـرداد ۴۲ ) صـدها کماندوی مسلح اعـزامـی از مرکز، منزل حضرت امـام را محاصره کرده و ایشان را دستگیـر و پس ازانتقال به زندان قصر، به پایگاه نظامی عشرت آباد بردند. پس از این واقعه امام در شامگاه ۱۸ فـروردیـن ۱۳۴۳ آزاد و به قـم منتقل مـی شـود.
در اولیـن سالگـرد قیام ۱۵خـرداد در سال ۱۳۴۳ امام خمیـنـی(ره) و دیگر مراجع تقلید با صدور بیانیه ای آن روز را   روز عزای عمـومـی  معرفـی کردند. بعد از این واقعه در روز ( ۱۳آبان ۱۳۴۳) مجددا امام دستگیر و پس از انتقال به فرودگاه مهرآباد تهران به آنکارا تبعید و سپس به اتفاق فرزنـدان خود از ترکیه به عراق تبعید شدند .
شهادت پسر بزرگ ایشان،حاج آقا مصطفی در اول آبان ۱۳۵۶ نقـطـه آغازو نوینی بـر خیزش مبارزات مردمی تحت رهبری  روح خدا   بود.امام شهادت فرزندش را از الطـاف خفیـه الهی نامید.
عوامل رژیـم پهلوی،به منظور خاموش کردن اعتراضات و مخالفتهای مردمی، اقدام به درج مقاله ای تـوهیـن آمیـز عـلیـه امام در روزنامه اطلاعات کرد. اعتراض بـه ایـن مـقـاله، در نهایت بـه قیام ۱۹ دی مـاه قـم در سـال ۵۶ منجـر شد کـه طی آن جمعی از طلاب انقلابـی به خـاک و خـون کشیـده شـدند .
جرقه انقلاب زده شد؛ برگزاری مراسم بزرگداشت شهدای هر شهر نقطه شروعی برای تداوم حرکت مردم در شهر دیگر شد.
نهضت مردمی خروش خود را آغاز کرده بود و درادامه این مسیر بود که در دیدار وزرای خارجه وقت ایران و عراق در نیـویـورک   سال ۵۶   با توجه به گسترش انقلاب به شهرها و روستاها و به منظور سد کردن مسیر جریان عظیم مردمی ،تصـمیـم به اخراج امام خمینـی (ره)از عراق گرفته شـد.
روز ۱۲ مهرهمان سال، امام خمینی(ره) نجف را به قصد مرز کـویت ترک کرد، اما دولت کویـت از ورود امـام جلوگیـری کـرد و ایشان پـس از مشـورت با فـرزنـدش (مرحوم) حاج سیـد احمـد تصمیـم بـه هجـرت به پاریـس گرفت واز چهاردهم همان ماه امام هدایت انقلاب را از روستایی در اطراف این شهربرعهده داشت.
بعد از فرار شاه از ایران، اوایل بهمـن ۵۷ امام تصمیم گرفت به ایران بازگردد، به رغم بسته شدن فرودگاه به روی پروازهای خارجی توسط دولت بخـتیار،امام خمینی(ره) بامداد روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ پس از ۱۴ سال دوری به وطن بازگشت.
حضور ایشان پیروزی انقلاب اسلامی را در ۲۲ بهمن ماه همان سال در پی داشت و اینگونه ملت ایران از زیر بار ظلم و ستم آزاد شد.
امام خمینی(ره) از همان روز پیروزی انقلاب، با هوشیاری فراوان توطئه های داخلی و خارجی را علیه کشور عالمانه خنثی و کشور را بسلامت ازمسیرهای پر چالش و طوفان هدایت کرد. توطئه هایی چون حوادث کردستان، آذربایجان، گنبد، خوزستان، کودتای نوژه، حمله آمریکا به طبس،انفجارها وشهادت عزیزان ومسئولین نظام، محاصره اقتصادی، انزوای سیاسی، جنگ تحمیلی هشت ساله، ورود اعضای پیمان ناتو در جنگ ومنطقه خلیج فارس و… دهها توطئه کوچک وبزرگ دیگر که بدون درایت و دوراندیشی عمیق ایشان، راه عبور از هر یک از آنها بعید می نمود و هم چنان نیز یادآوری اش سهمگین می نماید.
امام که به حق روح خدا در میان تشنگان راه حق بود، ‌در کنار همه این گذارها، رهبری راهگشا و هدایت بخش برای مسلمانان دیگر کشورها نیزبود، به گونه ای که بسیاری از مسلمانان و آزادگان جهان در دهه ۶۰ به تاسی از حرکت بزرگ ایشان به مقابله با استبدادهای داخلی و به ویژه رژیم صهیونیستی پرداختند که امروز ثمرات آن نمایان است.
سرانجام روح خدا وامام این امت بعد از یک عمر جهاد درراه خدا، مبارزه علیه استکبارگران و مستبدان ، رهبری و هدایت بی وقفه مردم و کشور ، یک سال پس از پایان جنگ تحمیلی و آماده شدن ایران اسلامی برای جهشی عظیم به سوی ساختن مدینه فاضله اسلامی ، یک روز پیش از زمانی که ۲۶ سال قبل آن، یارانش در قیام ۱۵ خرداد با او عهد بسته بودند، این عرصه خاکی را ترک و به آسمان عروج کرد.
یادش همیشه با ماست .