ناصر مقدم در اسناد وزارت خارجه آمريكا
سرّى ـ غيرقابل رؤيت براى بيگانگان ـ غيرقابل رؤيت براى پيمانكاران يا مشاوران پيمانكار ـ پخش و
اقتباس اطلاعات تحتنظر تهيهكننده ـ شامل منابع و شيوههاى اطلاعاتى است.
ناصر مقدم رئيس ساواك (از ژوئن 1978)
عنوان خطاب: تيمسار مقدم
سپهبد ناصر مقدم، كه جايگزين تيمسار نعمتاللّه نصيرى، رئيس ساواك (سازمان اطلاعات و امنيت
كشور) شد، داراى سوابق خدمتى اطلاعاتى از اواسط دهه 1950 است. او قبلاً در ساواك خدمت كرده و از
خيلى قبل، پيش از اين كه واقعا اين شغل را به دست آورد، آرزو داشت رئيس آن شود. (خيلى محرمانه)
مقدم بيش از نفر قبلى خود، هماهنگ با اوضاع سياسى جارى ايران در نظر گرفته مىشود. او باهوش،
جدى و سختكوش است. وى تمايل دارد كه بيش از حد سرّى محسوب شود، بهعنوان رئيس اداره دوم
(اطلاعات) در ستاد بزرگ ارتشتاران از 1973 تا 1978، با افسران امريكائى فقط بريك اساس مثل به
مثل همكارى مىكرد. (خيلى محرمانه)
مقدم هميشه خود را خدمتگذار شاه فرض كرده است. در رويارويى با تظاهرات فزاينده ضد دولتى،
وى بهعنوان يك اصلاحگر جهت تغيير چهره ساواك بر سر كار آورده شد. او عهدهدار برقرارى و اجراى
سياستهايى شده است كه شيوه انسانىترى را به سازمانهايى كه با ايرانيان سروكار دارند، وارد خواهد
كرد و وى بسرعت جهت اعمال كنترل دقيقترى بر اداره سوم (امنيت داخلى)، كه در گذشته كموبيش
اختيار دستگيرى مردم را بنا به تشخيص خود داشت، حركت كرد. تغييرات تندروانه در دستورات
عملياتى ساواك و بازداشت تيمسار نصيرى در اكتبر (او بعد از بركنارى از ساواك، سفير ايران در پاكستان
شد و سپس مجددا احضار گرديد)، مقدم را در رياست واحدى قرار داده كه در يك حالت بىنظمى است.
ادامه خشونت، كنترل تودههاى مردم را از دست او خارج كرده است و ارتش اكنون اجازه دارد روى
تظاهركنندگان آتش بگشايد. در نوامبر 1978 مقدم دوبار با رهبر مخالفين، مهدى بازرگان، جهت
دستيابى به نوعى توافق بين جبهه ملى و دولت، مذاكره كرد، ولى موفق نبود. (سرّى)
مقدم ليسانس حقوق از دانشگاه تهران دارد. انگليسى او خوب است، ولى وى به قابليت خود اطمينان
ندارد و اغلب از مترجم استفاده مىكند. (خيلى محرمانه) 8 دسامبر 1978 ـ 17/9/57