محمدحسينخان سپهدار بختيارى
خاندان او از خاندانهاى سرشناس و اشرافى زمان خود محسوب مىشدند. مادر حسينخان بىبى زينب از طايفة كيانرسى و خواهر اصلانخان چهارلنگ و پدرش، امامقلىخان ايلخانى برادر حسينقلىخان ايلخانى و پسر دوم جعفرقلىخان دوركى بود. امامقلىخان بعد از مرگ برادرش به مقام ايلخانى رسيده بود. جد وى حيدركور بود. سه فرزند اول امامقلىخان از بىبى زينب ــ همسر اول او ــ بود. محمدحسينخان ابتدا لقب سرداراشجع داشت، بعد شهابالسلطنه شد و بعد سپهدار لقب گرفت. از زمانى كه قدرت از طوايف چهارلنگ به هفتلنگ منتقل شد، قدرت در اين خاندان و در خانواده حسينقلىخان ايلخانى روبه رشد نهاد و هنگامى كه حسينقلىخان به دست ظلالسلطان در اصفهان كشته شد، شايع بود كه تحريكاتى نيز از جانب سپهدار در قتل وى نقش داشته است. او مخالف پدرش بود؛ چون مىدانست كه پدرش از اسفنديارخان حمايت مىكند. محمدحسينخان از سوءظن دربار قاجار به خوانين بختيارى به نفع خود استفاده كرد و بعد از مرگ حسينقلىخان اختلافاتى در خاندان بختيارى به وجود آمد. اما اختلافات رفع شد و قدرت آنها رو به ازدياد گذاشت؛ به گونهاى كه به مقابله با ظلالسلطان پرداختند و اين كشمكش ميان ظلالسلطان و بختياريها تا زمان عزل ظلالسلطان (1305ق) ادامه يافت. يكهتاز اين اختلاف محمدحسينخان شهابالسلطنه (سپهدار) بود.
بعد از عزل ظلالسلطان، نظامالسلطنه مافى روى كار آمد و رضاقلىخان لقب ايلبيگى گرفت. وى اسفنديارخان ــ پسر حسينقلىخان ــ را از زندان نجات داد. ولى در اين زمان ميان امامقلى و فرزندان وى اختلاف افتاده بود: امامقلىخان نمايندة نظامالسلطنه مافى در خوزستان بود. رضاقلىخان ايلخانى و اسفنديارخان ايلبيگ شدند و اولاد حسينقلىخان نيز به علت ارتباط با امينالسلطان در دربار نفوذ پيدا كردند. اما طولى نكشيد كه امامقلىخان بناى آشوب را در بختيارى گذاشت كه در نهايت منجر به جنگ شد. او در اين جنگ شكست خورد و تسليم نظامالسلطنه مافى شد. اين وضعيت تا سال 1307ق ادامه داشت. ديرى نپاييد كه دوستى رضاقلىخان با اسفنديارخان بر سر اختلافاتى به هم خورد و رضاقلىخان با برادرش امامقلىخان از در دوستى درآمد و امامقلىخان به مقام ايلخانى رسيد و اسفنديارخان همچنان ايلبيگى باقى ماند و رضاقلى حاكم چهارمحال شد. هر سه تن براى توافق به تهران رفتند و نظر آنها قبول شد. برخلاف خاندان امامقلىخان و رضاقلى، اولاد حسينقلىخان با امينالسلطان از در دوستى درآمدند.
در سال 1321ق، زمانى كه اسفنديارخان فوت كرد، محمدحسينخان به مقام ايلخانى منصوب شد و لقب سردارمفخم لقب گرفت. صمصامالسلطنه به مقام ايلبيگى رسيدند. محمدحسين خان تا سال 1322ق در مقام ايلخانى باقى ماند و بعد از فوت وى نجفقلىخان صمصامالسلطنه مقام ايلخانى و غلامحسينخان شهابالسلطنه مقام ايلبيگى را از آن خود كردند.
محمدحسينخان لقب سپهدار را در مدتى كه در تبريز در دربار مظفرالدين ميرزاى وليعهد بود، از وى دريافت كرد. پس از مرگ اسفنديارخان در سال 1321ق/1903م، محمدحسينخان به مقام ايلخانى رسيد و تا سال 1322ق/1905م كه از دنيا رفت، در آن مقام باقى ماند. چنين شايع شد كه او توسط فرزندان حسينقلىخان مسموم شده است.