رجبعلي منصور از رجال دوره پهلوی

رجبعلي منصور ملقب به منصورالملك سال 1265 در تهران متولد شد. او كه فارغ‌التحصيل مدرسه سياسي بود در 1286 با سمت مترجم در وزارت امور خارجه استخدام شد و تا 1300 كه منصور به وزارت داخله رفت رياست ادارات مختلف در امور خارجه ازجمله كارگزيني شعبه تجارت، اداره انگليس و همچنين معاونت و كفالت آن وزارتخانه را عهده‌دار بود.
علي منصور در وزارت داخله ابتدا به معاونت و سپس به كفالت وزارت كشور رسيد و در 1306 به استانداري آذربايجان منصوب شد و در 1308 هنگام نخست‌وزيري مخبرالسلطنه هدايت به وزارت كشور دعوت و در ترميم كابينه به وزارت راه منصوب شد و تا 1314 در دولتهاي ذكاءالملك فروغي و محمود جم در همين سمت باقي ماند.
در بهمن 1314 در مقام وزير راه به جرم ارتشاء و اخذ پانزده هزار تومان رشوه بركنار شد و تحت تعقيب قرار گرفت ولي از اتهامات وارده تبرئه و تا سه سال پس از آن منصبي به او داده نشد و از 1317 تا 1319 در دولتهاي جم و متين دفتري به وزارت صناعت (پيشه و هنر) رسيد و در تير ماه 1319 به نخست‌وزيري منصوب شد. دوران نخست‌وزيري منصور مصادف با جنگ بين‌الملل دوم و بحران و كشمكشهاي مابين ايران و متفقين بود، در شهريور 1320 با ورود متفقين به ايران از نخست‌وزيري كناره گرفت.
بعد از شهريور 1320 مدتي استاندار خراسان و آذربايجان بود تا مجدداً در 1329 به نخست‌وزيري منصوب شد كه بعد از مدت كوتاهي جاي خود را به سپهبد رزم‌آرا داد و به عنوان سفير در كشورهاي ايتاليا، تركيه و واتيكان مشغول به خدمت شد.
بعدها حسنعلي منصور فرزند وي به نخست‌وزيري منصوب شد، رجبعلي منصور در آذر 1353 درگذشت.