افزايش نارضايتي‌ها از رضاشاه در ابتداي سلطنت در اسناد وزارت خارجه آمريكا

انتصاب محمدعلی فروغی به سِمَت اولين رئیس‌الوزرای خاندان پهلوی* در تاريخ 20 دسامبر 1925 اعلام شد: «پادشاه آشکارا علاقه خاصی به آقای فروغی دارد... البته اعضای کابینه را شاه انتخاب کرده است، هر چند آنها در ظاهر از طرف رئيس‌الوزرا انتخاب شده‌اند.» اموری در گزارش خود اطلاعات جالبی دربارة زندگي برخي شخصيت‌ها ارائه می‌کند که در سال‌های بعد به رجال با نفوذ مملکت تبدیل ‌شدند. حسن مشار، از طرفداران بریتانیا، بر مسند وزارت خارجه باقی ‌ماند، زیرا «نمي‌شد کار دیگری با او و بریتانیا کرد غير از اينکه او را بر مسند وزارت ابقا کنند.» ژنرال امیرطهماسب، «که به تازگی نام فامیل خود را از «طهماسبی» تغییر داده است، و اصلاً از آن دسته ایراني‌هاي اندکي نيست که صداقت و فرهنگ روشنفکری را با هم يکجا دارند» عهده‌دار وزارت جنگ شده است. سید مهدی فاطمی به وزارت عدلیه منصوب شد: «فاطمی در کابینة قبلي وزارت معارف را برعهده داشت. او را از وابستگان روحاني کهنه‌کار، مدرّس، مي‌دانستند که چند ماه پیش آشکارا نفوذ مسلطي بر امور دولت داشت، ولي اکنون، به دليل عدم حمايت از «جنبش ملی» اخیر، شخصيت چندان با نفوذي در مسايل مملکتي به حساب نمي‌آيد و توسط نظمية شاه کنوني تحت نظر است. فاطمی به اين دليل موفق به گرفتن پُست وزارت در کابینه فعلی شده است که طي چند هفته اخیر خودش را فعالانه با سیاست‌های پهلوی تطابق داده و احتمالاً از عناصر روحانی که در گذشته با آنها هم‌فکر بود فاصله گرفته است.» وزارت پست و تلگراف به جعفرقلی سردار اسعد بختیاری رسيد: «او شخص جسوري نيست و بر خلاف گذشته که ظاهراً نفوذي در ميان هم‌قطارانش داشت، ديگر نفوذ چنداني در ميان آنها ندارد.» وزیر داخله، حسین دادگر «از اعضای جدید کابینه و از جمله کساني است که رهبری «جنبش ملی» اخیر را عهده‌دار بودند و حالا در دولت فعلي منصبي دارند.» او در سال 1881 به دنیا آمد و شديداً ضد نفوذ ‌روحانيون بود: «نمايندة مجلس سوم، چهارم و پنجم... و چندين بار، به ویژه در کابینه سید‌ضیاءالدین (1921)، معاون رئیس‌الوزرا بود. نایب رئیس مجلس پنجم، 1925؛ عضو و نایب رئیس مجلس مؤسسان، دسامبر 1925.» علی‌اکبر داور، در سال 1887 به دنیا آمده و در سوئیس حقوق خوانده بود: «داور از مديران فعال مطبوعات... و نماينده مجلس چهارم و پنجم بود... در طول پاییز، هم در داخل و هم در خارج مجلس، ثابت کرد که از مفيدترين و تواناترين هواداران پهلوی است... نماینده مردم تهران در مجلس مؤسسان، دسامبر 1925. مُخبر کمیسیون تهیه‌کنندة پیش‌نویس اصلاح موادی از متمم قانون اساسی بود و در زمان تسليم لايحه فوق به مجلس مؤسسان بخوبی از آنها دفاع کرد. در تاريخ 20 دسامبر 1925 به وزارت فوائد عامه، فلاحت و تجارت، منصوب شد. فردی باهوش، فعال و ترقی‌خواه (ضد روحانیت) است. سخنگویی زبان‌آور است. در «جنبش ملی» که منجر به سرنگونی خاندان قاجار شد نقش مؤثری داشت.» یوسف مشار، مشار اعظم، «معاون وزیر معارف در دولت قبلي که اکنون کفيل همين وزارتخانه شده است... او نیز همانند داور، در طول پاییز* عنصري مؤثر و مفيد برای پهلوي بود، و انتصابش در اين پُست... در واقع نوعي پاداش به اوست... او را آدمي با ذکاوت، پر انرژي و ترقی‌خواه (ضد روحانيت) مي‌شناسند.» مرتضی‌قلی بیات «را هم مي‌توان در همين دسته قرار داد. هر چند معروفيت کمتري نسبت به تدین و داور دارد، ولي اين اواخر او را از دستة همين اشخاص مي‌شناسند.» بیات نمايندة مجلس چهارم و پنجم بود: «نایب رئیس و از اعضای مجلس مؤسسان، دسامبر 1925. نقشي مفيد در پیشبرد برنامة پهلوی‌ داشت. در 20 دسامبر 1925، به وزارت مالیه منصوب شد. از مالکین متمول است. او را فرد پرانرژي و يا چندان توانمندي نمي‌دانند.» و بالاخره تیمورتاش که به وزارت دربار منصوب شد. اموری گزارشش را با نظرات جالبي تمام مي‌کند: «شايد بتوان کابینه فعلی را «کابینة جبران» توصیف کرد و احتمالاً برخي از وزراءِ آن بطور موقت برای يک دورة گذار انتخاب شده‌اند... احساس مي‌شود... که در کل، کابينه حال و هوايي انگليسي دارد. ولي در هر حال... مي‌توان گفت که روس‌ها هم دوستی دارند که شايد جایگاهش به شاه بسیار نزدیک‌تر است و نفوذ بيشتري نسبت به وزراء عادي کابينه در جمع توطئه‌چينان دارد. اين شخص عبدالحسین ‌خان تیمورتاش (سردارمعظم خراسانی)، وزیر سابق فوائد عامه است که با روی کار آمدن رضاشاه وزير دربار شد، و در نتيجه مدام از نزديک با شاه در ارتباط است... احتمالاً اوامر مستقیماً از جانب شاه صادر می‌شود و فروغی تنها براي جلب اطمینان مردم بر سر کار آمده است، و در آینده نیز بيشتر محرم راز شاهنشاه خواهد بود تا رئیس واقعي دولتش.»