آغاز به کار مجلس هشتم شوراي ملي در اسناد وزارت خارجه آمريكا

انتخابات مجلس هشتم در تابستان سال 1930 برگزار شد: «انتخابات اخير مجلس در برخي از مناطق ايران با حوادثي همراه بوده است. بنابر اخبار موثق، در پهلوي [انزلي]، در پي طفره رفتن دولت از پذيرش فرد منتخب مردم، درگيري شد و عده‌اي به قتل رسيدند. در پي درگيري مردم با مقامات دولتي در خوزستان نيز يک ژنرال و يک يا دو نفر ديگر به قتل رسيدند. در همدان نيز با اينکه دستور انتخاب فرد موردنظر پس از اتمام رأي‌گيري به مقامات استان رسيد، نام فرد مورد نظر دولت از صندوق‌ها بيرون آمد، بدون اينکه آشوبي به پا شود. اين مسئله که فرد ديگري انتخاب شده بود، مانع از آن نشد که دولت نامزد مورد نظر خود را تحميل نکند. صندوق‌هاي رأي‌گيري را باز کردند و مقامات مسئول برگزاري انتخابات آراء مردم را به نام شخص موردنظر قرائت کردند. آراء شمارش شد و فرد مذکور به اتفاق آراء به  پيروزي ‌رسيد. نتيجه شمارش آراء در نيشابور اينگونه به بنده گزارش شده است: «امام زمان، 300 رأي؛ احمد شاه (شش ماه پيش فوت شده است) 150 رأي؛ خدا 200 رأي؛ مابقي آراء هم به نام تيمورتاش بود که براي احراز کرسي مجلس کفايت مي‌کرد.»»  هارت در 11 دسامبر 1930 گزارش ديگري در مورد انتخابات ارائه مي‌کند: «بعد از ظهر 9 دسامبر 1930، روزنامه اطلاعات فهرستي از اسامي کساني که تا آن زمان در انتخابات مجلس رأي آورده بودند، منتشر ساخت. نام شخصيت‌هاي مهم دوره‌هاي گذشته مجلس که در ذيل مي‌آيد در اين فهرست ديده نمي‌شود: ميرزاحسن‌خان وثوق (وثوق‌الدوله)، سيديعقوب شريعت‌زاده، فرخي (سردبير روزنامه طوفان که سابقاً منتشر مي‌شد)، فيروزآبادي، محمودرضا طلوع، همچنين دو برادر کوچکتر فيروز (سالار لشکر و محمدولي ميرزا).»  او دربارة برخي از افرادي که در اين انتخابات شکست خوردند مي‌نويسد: «احتراماً به اطلاع مي‌رساند كه... تعدادي از رجال برجسته‌ ايران در انتخابات مجلس هشتم مجدداً رأي نياوردند. نام و آوازه برخي از اين نمايندگان علت عدم انتخاب مجددشان را توضيح مي‌دهد. اولين کسي که در اين فهرست جاي گرفت ميرزاحسن‌خان وثوق (وثوق‌الدوله) است... در مجموع مي‌توان گفت که ظاهراً همه اين نمايندگان را حذف کردند تا جا براي نمايندگان حرف‌شنوتر باز شود.»  در مورد برنامه‌هاي افتتاح مجلس هشتم چنين مي‌خوانيم: «احتراماً به اطلاع مي‌رساند که جلسه اول مجلس هشتم در 16 دسامبر 1930 تشکيل خواهد شد. شاه با ايراد نطقي اين جلسه را افتتاح خواهد کرد. روزنامه‌هاي تهران سر و صداي زيادي در ارتباط با افتتاحيه مجلس جديد به راه انداخته‌اند: روزنامه ستاره جهان در شماره 9 دسامبر 1930 خود نوشت: «ارادة قاطع مردم ايران روز 16 دسامبر 1925 را روز شروع سلطنت خاندان پهلوي بجاي سلسله منحط قاجار که در 31 اکتبر همان سال ساقط شده بود تعيين کرد. دولت نيز همين روز فرخنده يعني 16 دسامبر را که سالروز تغيير سلطنت است براي آغاز کار مجلس هشتم در نظر گرفته است. بنابراين، در روز سه‌شنبه، 16 دسامبر 1930، برابر با ششمين سالروز واقعه فرخنده‌اي که طي آن ملت ايران يکپارچه هدايت سرنوشت کشور را به اعليحضرت همايون رضا شاه پهلوي واگذار کردند، اعليحضرت ساعت 10 صبح با نطق خود رسماً مجلس هشتم را افتتاح خواهند کرد.»» 
آرامش ظاهري اوضاع سياسي چندان دوام نيافت. بازداشت ناگهاني تيمورتاش در دسامبر 1932 و به قتل رسيدنش در اکتبر 1933 در زندان نشانه‌اي بود از آغاز فصل جديد حکومت وحشت که جان عده زيادي را گرفت، از جمله سردار اسعد بختياري، صولت‌الدوله قشقايي، علي‌خان قشقايي، شيخ محمره، ارباب کيخسرو شاهرخ و اسدي، و توليت آستان قدس رضوي. نوبت به داور، فيروز و مدرس نيز رسيد. افراد خوش شانس‌تري چون دشتي در بيمارستان رواني‌ تحليل رفتند. خوش‌اقبال‌ترين‌شان چون مصدق، رهنما، دادگر و تقي‌زاده يا در املاک خود در روستاها کنج عزلت گزيدند و يا به اقامت در کشور‌هاي خارجي تن دادند. ارنست هرتسفلدِ باستان‌شناس در نامه‌اي مورخ 1 ژوئن 1934 در نامه‌اي نوشت: «پس از حوادث ماه‌هاي اخير و ناپديد شدن چندين وزير، حکومت وحشت وصف‌ناپذير بر ايران حاکم شده است.»  اين حکومت وحشت در مقابله با مخالفت‌هاي خونين مردم مشهد در هشتم و نهم جولاي 1935 به اوج خود رسيد؛ که با استفاده از مسلسل‌ عليه تظاهرات‌کنندگان، کشتار وحشتناکي به راه افتاد.»  رضا شاه در سپتامبر 1941 از سلطنت کناره گرفت و از کشور فرار کرد. او سال‌هاي پاياني عمرش را تحت حمايت انگليسي‌ها گذراند و در 26 جولاي 1944، در ژوهانسبورگ درگذشت.